Süper kütleli kara delikler

Süper kütleli kara delikler, çoğu gökadaların göbeğinde bulunur. Spitzer'i kullanan bilim adamları, evrendeki galaksi oluşumu tarihine bir göz atacak şekilde, keşfedilen en uzak süper kütleli karadeliklerden iki tanesini belirlediler.

Galaktik karadelikler genellikle onları besleyen ve besleyen toz ve gaz yapıları ile çevrelenir. Bu kara delikler ve onları çevreleyen disklere kuasar denir. Spitzer tarafından tespit edilen iki kuasardan gelen ışık, Dünya'ya ulaşmak için 13 milyar yıl boyunca seyahat etti, yani evrenin doğuşundan sonra 1 milyar yıldan daha kısa bir sürede oluşmuştu.

2010 yılında Spitzer, bilim adamlarının, Dünya'dan yaklaşık 13.000 ışıkyılı uzaklıkta bulunan, keşfedilen en uzak gezegenlerden birini tespit etmelerine yardımcı oldu. Daha önce bilinen dışsal gezegenlerin çoğu, Dünya'nın yaklaşık 1000 ışık yılı içinde bulunur. Yukarıdaki şekil bu göreceli mesafeleri göstermektedir.

Spitzer, bu görevi zemin tabanlı bir teleskop ve mikroenlem denilen bir gezegen avı tekniği ile tamamladı. Bu yaklaşım, ışığın eğildiği ve yerçekimi tarafından büyütülmüş olduğu yerçekimi lensi denen bir olguya dayanır. Bir yıldız, Dünya'dan görüldüğü gibi, daha uzak bir yıldızın önünden geçerken, ön plandaki yıldızın yerçekimi, arka plandaki yıldızdan gelen ışığı bükebilir ve büyütebilir. Bir gezegen ön plandaki yıldıza temas ederse, gezegenin yerçekimi büyütmeye katkıda bulunabilir ve büyütülmüş ışık üzerinde belirgin bir iz bırakabilir.

Bu keşif, gezegenlerin popülasyonunun galaksinin farklı bölgelerinde benzer olup olmadığını veya yerel mahallemizde gözlemlenenlerden farklı olup olmadığını bilmek isteyen bilim adamları için bir ipucu daha sunuyor.

Spitzer, güneş sistemimizin dışındaki bir gezegenden gelen ışığı doğrudan gözlemleyen ilk teleskopdu. Bundan önce, dışsal gezegenler sadece dolaylı olarak gözlenmiştir. Bu başarı, ekoplanet biliminde yeni bir çağ başlattı ve kayalık dışsal gezegenlerde olası yaşam belirtilerini tespit etme yolculuğuna önemli bir kilometre taşı damgasını vurdu.

2005 yılında yayınlanan iki çalışma, daha önce tespit edilen iki sıcak Jüpiter gezegeninden alınan sıcak kızılötesi ışımaların, HD 209458b ve TrES-r1 olarak adlandırılan doğrudan gözlemlerini bildirmiştir. Sıcak Jüpiterler Jüpiter veya Satürn'e benzeyen gaz devleridir, ancak ana yıldızlarına çok yakın konumlandırılmıştır. Tüylü yörüngelerinden, bol yıldız ışığını emerler ve kızılötesi dalga boylarında parlak bir şekilde parlarlar.